____________________________________

ENKELE TIPS VOOR HET MAKEN VAN EEN CHEMOCAP

garen : Voorkeur gaat naar katoen. Ander zacht garen zoals babygaren of bamboogaren kan ook. Het mag niet irriteren want het kale hoofd kan vrij gevoelig zijn.
onderhoud : moet machinewasbaar zijn
model : alles kan. Ieder heeft zijn eigen smaak en voorkeur. Probeer wel een beetje reliëf aan te brengen.
breedte : denk eraan dat een kaal hoofd iets kleiner is dan een hoofd met haar. De breedte onderaan mag dus niet te wijd zijn.
hoogte : De patiënt wil liefst niet dat men ziet dat hij geen haar heeft, dus moet de muts groot (hoog) genoeg zijn om het ganse hoofd te bedekken. Van rand tot middelpunt ongeveer 18 cm kan je als richtlijn gebruiken. Meestal ongeveer 10 cm hoogte alvorens te minderen.
voor wie : Voor kinderen, pubers, dames en heren....

Waarom deze blog?

Al meer dan een jaar loop ik met het idee rond om mutsjes te breien voor kankerpatiënten die hun haar verliezen.
Ik heb zelf moeten ondervinden hoe moeilijk het is om iets geschikt te vinden voor je kale hoofd.
Plots had ik, bij het breien van sokken, de fantastische ingeving om ook eens een muts te proberen. Ik dacht altijd dat dit heel moeilijk was. Uiteindelijk bleek dat een muts maken heel leuk is en bovendien een werkje is dat snel vooruitgaat. Nadat mijn eerste mutsje af was, heb ik niets anders meer op mijn hoofd gezet.

Ondertussen heb ik ook mutsjes gemaakt voor andere patiënten die er heel erg blij mee waren. Ook heb ik reeds een aantal mutsen bezorgd aan de sociale dienst van het ziekenhuis waar ik word behandeld.

Graag wil ik meer mensen gelukkig maken met zo'n zachte, aangepaste muts. Maar alleen is dit niet haalbaar.

Daarom een oproep aan alle breisters of haaksters of ze mee willen helpen aan dit goede doel.

De bedoeling is dat jullie mutsjes maken die jullie zelf mooi vinden. Hoe meer verschillende modelletjes we kunnen aanbieden, hoe liever.
Wanneer de mutsjes klaar zijn, worden ze door mij verzameld en bied ik ze aan, aan de sociale diensten van de ziekenhuizen.

De mutsen worden gratis uitgedeeld aan de kankerpatiënten.

vrijdag 15 januari 2010

OKRA MENEN

Na Brakel reden we op 17 december, door de sneeuw, verder naar Menen.
Het bestuur van OKRA Menen had ons uitgenodigd op hun jaarlijks Kerstfeest.

Deze uitnodiging lag reeds lang vast en de dames hadden me beloofd om minstens 50 knuffelkapjes te maken en mij deze dan plechtig te overhandigen.
Ik had al een vaag vermoeden dat dit getal ruim zou overschreden zijn maar durfde toch geen gokje te wagen.

Hoeveel stuks zouden deze lieve dames gemaakt hebben?
4 grote kartonnen dozen, netjes ingepakt met strik en al werden naar voren gebracht.

Toen moest ik toch raden.

100? .... hoger
120? .... hoger
140? .... hoger
180? .... hoger
200? .... hoger
nee toch...
210? .... hoger
220? .... hoger
240? .... hoger
260? .... ééntje lager!!!!
259 MUTSJES!!!!!

Wie had dat kunnen denken? Nooit had ik kunnen hopen op zoveel exemplaren.
Is het niet geweldig?

Hieronder een paar mutsjes in detail.
Ik kon ze natuurlijk niet alle 259 hier plaatsen.

De dag daarop vonden een aantal ervan reeds hun nieuwe bestemming in het ziekenhuis Maria Voorzieningheid in Kortrijk.

Er waren ook een groot aantal kindermutsjes bij. Toevallig kreeg ik rond die periode een oproepje uit Nederland. De mama van een klein meisje met hersentumor, was op zoek naar leuke mutsjes. Een aantal van de Menense kindermutsjes vonden daar hun bestemming.